Ik ben:
- Leergierig
- Exploratief
- Denker
- Strategisch
- Resultaatgericht
Leergierig: Ik leer graag. Hierboven heb ik enkele van mijn interessegebieden beschreven. Mijn grootste belangstelling gaat uit naar het leerproces zelf. Dit proces boeit mij meer dan de inhoud of de resultaten ervan. Ik put energie uit de vastberaden en bewuste reis van onwetendheid naar kennis. Dat opwindende gevoel van de eerste inzichten, de eerste inspanningen om het geleerde te herhalen of in de praktijk te brengen, het toenemende vertrouwen in een vaardigheid die ik mij eigen heb gemaakt – dat is het proces waaraan ik plezier beleef. De opwinding die mij dit geeft, brengt mij ertoe om permanent te blijven leren, op allerlei vlakken. Dit stelt me in staat om te gedijen in dynamische werkomgevingen waar ik word gevraagd kortlopende projecten uit te voeren waarbij ik in korte tijd veel over de nieuwe materie moet leren, om daarna met de volgende opdracht door te gaan. Leergierigheid houdt niet in dat ik per se een expert in het onderwerp wil worden, of het respect wil verwerven dat met een professionele of academische kwalificatie verbonden is. Het resultaat van dit leren is minder belangrijk dan ‘de weg naar kennis’.
Exploratief: Ik ben nieuwsgierig. Ik ben een verzamelaar van kennis, een ‘kennisjutter’. Ik ben in veel geïnteresseerd. Ik vind het leuk om willekeurige dingen tot mij te nemen waarover ik nog weinig weet (Ik noem deze activiteit ‘random reading’). De wereld is boeiend, juist doordat zij zo complex en oneindig divers is. Doordat ik mij open stel voor veel verschillende perspectieven en vakgebieden, kan ik creatief zaken combineren en zaken vanuit meerdere kanten belichten (meervoudig kijken). Mijn exploratieve houding houdt mijn geest fris en mijn leven spannend. En ik blijf me prettig verbazen over de vorm en inhoud waarop de dingen die ik tegenkom soms samen vallen (serendipiteit). Zo kan ik veel waarde toevoegen.
Denker: Ik denk graag na. Ik hou van mentale activiteit. Ik oefen graag mijn ‘mentale spieren’, ik strek ze en ik rek ze. Mijn behoefte aan mentale activiteit kan heel doelgericht zijn. Zo probeer ik soms een probleem op te lossen, een idee te ontwikkelen of andermans gevoelens of interactiepatronen tussen (groepen) mensen te begrijpen. Deze mentale activiteit hoeft niet per se doelgericht te zijn. Ik kan genieten van alleen zijn, van momenten van mijmering en bespiegeling. Ik ben introspectief. Ik stel mijzelf vragen en probeer antwoorden uit om te zien hoe ze klinken. Soms gaat het om heel abstracte en theoretische noties, dan weer is het juist heel praktisch (praktijktheorie). Dan beïnvloeden mijn gedachten de gebeurtenissen van de dag of een gesprek dat ik nog moet voeren. Waar deze mentale momenten mij ook heen voeren, ze behoren tot de constanten in mijn leven.
Strategisch: Mijn strategische blik stelt me in staat om orde te scheppen in chaos en de beste weg voorwaarts te vinden. Dit is geen vaardigheid die aan te leren valt. Het is een onderscheidende manier van denken, een bijzondere kijk op de wereld als totaal. Het is een perspectief dat me in staat stelt patronen te onderscheiden waar anderen slechts complexiteit zien. Het heeft me enige tijd gekost om te ontdekken dat ik hierin onderscheidend ben van sommige andere mensen. Ik verbaas me soms hoe moeilijk het voor mensen is om vervolgstappen te bepalen, waar ik allerlei rode draden en hoofdlijnen zie om mee verder te gaan. Omdat ik deze patronen zie, probeer ik alternatieve scenario’s uit waarbij ik me steeds afvraagt ‘Stel dat dat en dat gebeurt? Oké, en wat als dat en dat gebeurt?’ Door steeds weer deze vraag te stellen, kan ik alvast om de volgende hoek kijken en eventuele hindernissen inschatten Omdat ik kan zien waar diverse paden naartoe leiden, kan ik selecteren. Ik elimineer de paden die minder beloftevol zijn, en richt me op de kansrijke en energieke opties. Door beloftevolle en minder kansrijke opties op een rijtje te zetten en te combineren met mijn gevoel en intuïtie, kom ik tot een strategie.
Resultaatgericht: Mijn resultaatgerichtheid verklaart mijn gedrevenheid. Het is een constante behoefte om dingen te bereiken. De prettigste dagen zijn de dagen waarop ik aan het eind van de dag terug kan kijken op iets dat ik heb gecreëerd of bereikt. Dat geeft mij een voldaan gevoel. Ik ben eigenlijk altijd wel bezig met van alles en nog wat. Er brandt in mij vuurtje, dat mij ertoe aanzet om meer te doen, of het nog beter te doen. Het verklaart dat ik meerdere studies heb gedaan en cum laude ben afgestudeerd. Nadat ik individueel of in groepsverband een resultaat heb neergezet, kan ik daarvan zeker rustig genieten. Maar al snel wakkert het vuurtje weer aan en ben ik op weg naar een volgend project. Mijn niet aflatende behoefte om te presteren wordt wellicht niet geleid door een logica. Wellicht is ze zelfs niet eens op een bepaald punt of doel gericht. Maar ze is onverzadigbaar. Ze zal altijd bij me zijn. Omdat ik prestatiegericht ben, moet ik leren leven met een lichte mate van ontevredenheid. En ik moet oppassen dat ik mijzelf niet uitput met maar door en door en doorgaan. Maar mijn resultaatgerichtheid heeft ook vele voordelen. Ik haal er veel energie en plezier uit die mij in staat stelt lange uren te werken zonder op te branden. Het is de impuls waar ik altijd op kan rekenen en die mij er steeds toe brengt om nieuwe taken op mij te nemen en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Resultaatgerichtheid is de krachtbron die mij het tempo doet aangeven en mij doet bepalen hoe hoog de productiviteit voor mijn team, afdeling, directie, organisatie en netwerk moet liggen. Het is een thema dat me in beweging houdt.